Radiotelevizija Vojvodine (RTV) (srpski: Radio Televizija Vojvodina (RTV) ili Radio Televizija Vojvodine (RTV), mađarski: „Vajdasagi radio es televizione“, slovački: Radio Televizija Vojvodine, hrvatski: „Radio Televizija Vojvodina“, rumunski: „Radioteleviziune “, rusinski: „Radio Telebačenna Voevodini“) je javni servis za građane Vojvodine. Emituje televizijski, radio i multimedijalni program. Sedište je u Novom Sadu. Ova medijska kuća nekada se zvala Radio televizija Novi Sad. 1992. godine postaje deo Radio-televizije Srbije.

Radio-Novi Sad osnovan je odlukom Glavnog izvršnog odbora Narodne skupštine Vojvodine 1949. godine. Odluku je pratilo rešenje koje je preciziralo da se radi o „državnom privrednom preduzeću pokrajinskog značaja”. Program je svečano počeo na Dan Republike 29. novembra 1949. i taj se datum slavi kao dan RTV-a. Program radija je od početka koncipiran na pet jezika: srpskohrvatskom, mađarskom, slovačkom, rumunskom i rusinskom.

Radio je takođe imao ulogu propagandnog centra, iz kojeg se odgovaralo na optužbe okolnih zemalja Informbiroa protiv Jugoslavije, vladajuće KPJ i predsednika Republike i Partije, Josipa Broza Tita. Ovaj informativni program bio je namenjen ne samo pripadnicima ovdašnjih nacionalnih manjina (narodnosti), već i slušaocima u zemljama staljinističkog bloka. Da je to bila prevashodna uloga radija, vidi se i iz toga što su 1. septembra 1955. ukinuti programi na srpskohrvatskom (ostala je samo emisija za selo) i rusinskom jeziku (zadržana je jedna muzička emisija), dok je pojačana propaganda „protiv kleveta i dezinformacija” na mađarskom, slovačkom i rumunskom jeziku, a povremeno i na češkom jeziku. Ovo dodatno potvrđuje nameru saveznih vlasti u Jugoslaviji. Radio-Novi Sad je stekao izuzetan ugled u istočnoj Evropi, jer je davao prostora modernoj muzici nesputanoj ideologijom, što u to vreme nije bio slučaj sa stanicama informbiroovskih država. Prijem programa je bio moguć na celom prostoru Vojvodine, preko dana i u susednim zemljama, a noću, zbog povoljne lokacije i čiste frekvencije, povremeno sve do dalekog severa i na jugu čak do polutara. Srpskohrvatski i rusinski program su kasnije, po izglađivanju odnosa sa SSSR-om i većim delom Istočnog bloka, ponovo uvedeni.